و این حفره های تاریک تنهایی و ترس
که شب ها عمقشون و به رخم میکشند
امیدوارم عمر این وبلاگ بیشتر از قبلی ها باشه
و شب های زیادی به پاش تلخی هام و بریزم
و شیرین باشم برای انسان های اطرافم